Pora na tęsknoty.

I się skończyło. Lato. Pora schować sandały, pożegnać się z letnimi ubraniami, rzec ciepłym, długim, słonecznym dniom i letnim gwieździstym nocom „do następnego”. Nie lubię. Zimna nie lubię, szarości, obserwowania jak wszystko umiera. Na Złotą Polską Jesień czekam, może jeszcze się pojawi. Może jeszcze piękne zabawy słońca w kolorowym liściach, mgliste poranki i wieczory, mroźne powietrze. Koc, herbata, siedzenie w domu … dobre strony ma jesień? Ma. Jak prawie wszystko. I tak będę tęsknić … za wiosną, za latem, za ciepłem, za słońcem. Za moim słońcem. Nie da się jednak żyć tylko przez pół roku. Nie jestem niestety niedźwiedziem co w sen zimowy zapada żeby przeczekać. Czekanie będzie życiem, oddychaniem, zdjęć przeglądaniem, tuleniem się i okrywaniem ciepłymi tkaninami, zapachami, smakami i kolorami. Tęskno mi już …

 

Jesień

Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć
Edward Stachura

Reklamy

Będę marudzić I Gusta i guściki czytelnicze.

Nie wiesz co robić ze swoim życiem? Napisz książkę!

Nie masz zdolności do pisania? Napisz książkę albo wynajmij kogoś, kto napiszę ją za Ciebie!

Szukając ostatnio wartościowych książek odkryłam coś bardzo dziwnego. A może tylko mnie to jeszcze dziwi? Po pierwsze coraz trudniej o naprawdę interesującą książkę. Taką, która byłaby niedawno napisana lub wydana. Luuudzie ile w księgarniach tego chłamu. Tragedia.

Książkę można napisać dziś o niczym, a napisać ją może nikt, znaczy ktoś … każdy ktoś, na kim wydawnictwo będzie chciało zarobić!

Ba! Najlepiej żeby był to ktoś znany i lubiany, znany z tego, że jest znany albo taki co stwierdzi, żeby coś napisał, bo przecież co to za sztuka, a i lud ciemny łyknie i kupi, jak się okrzyknie świetną książką, niezbędnikiem, poradnikiem, erotykiem, kryminałem bla bla bla.

„Pisarz” rozpoczyna karierę, wydawnictwo kosi kasę, ludzie … kupują książki. Niby wszystko ok, niby wszystko fajnie. Niby.

Gusta i guściki są. Nie bez przyczyny disco polo jest takie popularne. Dlaczego więc nie dać ludziom książko – polo? Nieskomplikowane, napisane byle jak, przerost formy nad treścią, 5 książek w roku, książki o niczym albo poradniki dla idiotów, którzy nie wiedzą jak się ubrać, pomalować, jeść, ćwiczyć. Dla tych co podniecają się jałowymi, powielanymi schematami kryminalnymi albo pseudo greyowskimi wypocinami. Dno … dno i kilometr mułu nawet.

Rzecz można, że każdy czyta co chce. Co chce albo co lepiej zostanie mu sprzedane. Wszak patrząc na półkę z bestsellerami prędzej nasz przeciętny szaraczek stamtąd coś weźmie, bo jak na topie to chyba dobre. Nie będzie przecież przekopywał księgarnianych półek, zagraconych antykwariatów. Komu się chce szukać? 😉

Ktoś może powiedzieć też, że lepiej czytać cokolwiek niż nic. Hmmm czyli jakość nie ma znaczenia? Wrzucajmy w siebie co popadnie? Jedzmy byle jak, czytajmy byle jak, żyjmy byle jak? Takie byle jakie życie z byle jaką strawą dla ciała i duszy. Przyjmujmy bezkrytycznie wszystkie hity – kity – bestsellery?

Dają papkę bez smaku ale łatwą w trawieniu, ludzie papkę biorą i na jej podstawie kształtuje się to co w przyszłości będą chcieli jeść, co ich będzie cieszyć.  Z całego morza gdzie bogactwo, klasa i smak, wybiorą hodowlaną pangę ( pango bez urazy! 😉 ) , z przylepioną etykietką „morskiej”. I tak wyrobią sobie zdanie o … „rybie”.

Smacznego!

Ile razy mam powtarzać??!!!

Chyba nie raz w życiu każdy z nas od kogoś to usłyszał? Czyż nie? Przywołaj drogi czytelniku choć jedną taką sytuację w swoim życiu. Jak się wtedy czułeś?

Zdanie to zwykle nie jest używane w sprzyjających okolicznościach. Zwykle wiążę się z jakimiś wymaganiami, nakazami, powinnościami. Ja tymczasem,  właściwie we wpisie tym chcę Ci opowiedzieć o słowach. Ważniejsze są czyny, rzecz to jasna jak słońce, jednak są takie słowa, które warto powtarzać. Ile razy? Wiele razy.

Warto zatem mówić innych jak są ważni , wartościowi i ile dla nas znaczą. Warto innym mówić jak bardzo ich potrzebujemy i jak wiele wnoszą do naszego życia. Warto mówić „lubię”, „kocham”, „doceniam”. Warto mówić wiele słów, które czasem dla nas są oczywiste, a które powtarzane mogą wiele zmienić, wiele poprawić i rozpromienić komuś dzień.

Zamiast „słuchajcie uważnie, bo nie będę powtarzać” 😉 niech powtarzanie słów ważnych i wartościowych będzie. Co mamy do stracenia?

PS. Warto po cichu dodać, że … wszystko w życiu jest niepowtarzalne! 🙂

To już jest koniec.

Kończy się weekend majowy. Tydzień i 2 weekendy właściwie. 9 dni laby. Dla niektórych. Większość, mimo zapowiadanych wszędzie oczywistości, że każdy ma wolne, pracowała. Ba, maturzyści nawet Lalką się bawili. Tacy duzi.

Naród wypoczął, kasę wydał, najadł się, napił. Jutro ruszy do pracy rześki i chętny żeby budować, tworzyć, by kraj rósł w siłę, a ludziom żyło się lepiej. Skończy się leniuchowanie. Koniec z nerwowym poszukiwaniem piwa na promocji i targania worków z węglem drzewnym. Koniec z zakorkowanymi drogami, okupowaniem Skalnego Miasta, zaśmiecania słonecznych plaż, zadeptywania górskiej przyrody. Skończą się harce w namiotach, ucichną brzęczące butelki, powietrze pachnieć będzie bzem, akacją i konwalią, a nie paryską (światowo), toruńską (polsko – krzyżacko) czy zwyczajną (swojsko). Grille zgasną, działki opustoszeją, słychać będzie znów śpiew ptaków.  Koniec z traceniem czasu i ciągłym przymusem wrzucania na insta czy fejsa fotek z wojaży, opalonych ciał, pięknych widoków. Wszak niech inni mają coś z naszych przyjemności. Wrócą ludzie do pracy, opalenizną się pochwalić, pozazdrościć poopowiadać innym.

Co za szkoda, że już koniec. „Szkoda”. Całe szczęście!

Nie martw się jednak ludu pracujący miast i wsi, wkrótce kolejna grillówka. Zatem czas start, odliczanie czas zacząć. Szoruj grilla, przeglądaj gazetki promocyjne, żyj nażreją. Nadzieją znaczy, nadzieją!

 

We wtorek po południu??? Takie rzeczy!!!

„Zaplanowałam całą moją dzisiejszą spontaniczność.”

!!Rozparcelowałam się na „r„.

Rozminęłam się z rozumem na „w„.

Nim zaczęłam liczyć … skończyło się aBeCaDłO????

Będę się teraz zbierać. Rozbierać. Przebierać. Aż wreszcie się (Cię) poznam.

33 … słowa!!

 

Przemyślenia Przedsenne

A gdybyś jutro obudził się jedynie z tym, za co dziś przed snem podziękowałeś?

Podziękuję dziś przed snem i okaże się ile mam. Podziękuję i okaże się, bez ilu rzeczy jest mi dobrze. Podobno nie zdaje sobie człowiek sprawy, i nie docenia tego co ma, dopóki tego nie zabraknie. Dobrze więc docenić to póki jest! Jutro może nie być, i będzie żal. Niech żalu nie będzie, niech zawiści nie będzie, niech zazdrości nie będzie. Niech będzie wdzięczność i podziękowanie.

Nienaturalnie optymistyczne jak na poniedziałek. 😉 Strach pomyśleć co będzie dalej!

Dobrego tygodnia!

🙂

 

Świat bez ludzi.

Nie należę do zbyt towarzyskich ludzi. Dobra! Należę do bardzo nietowarzyskich stworzeń! Nie bawi mnie udzielanie się, bywanie, spotkania towarzyskie. Tłumy mnie przytłaczają, a ludzie denerwują. Kiedy więc w minioną pierwszą niedzielę „wolną od handlu”, miliony moich rodaków skuszone temperaturą powyżej 15 stopni wyległo na zewnętrze, przeraziłam się. Więc to tak teraz będzie? Do tej pory, kiedy ja szłam do lasu, oni szli do galerii. I miałam święty spokój. Tymczasem im się zachciało spacerować! Grrrrr!!

Tak więc dziś, z racji niesprzyjających warunków atmosferycznych ( – 5 stopni, odczuwalna -12, i wiater, że łeb urywa, także nawet największy realista może mieć problem z „głową na karku”), postanowiłam zrobić eksperyment. Poszłam do galerii. Handlowej! Z racji istniejących tam przybytków jedzeniowych i kinowych otwarta dziś świątynia konsumpcjonizmu. Idę!

Spokój. To co się tam działo to spokój. 10 osób w całej galerii przechadzających się z tęsknym wzrokiem za tym co mogliby nabyć, a co musi poczekać. Ehhhh … nędznicy 😉 Troszkę więcej osób przy punktach gdzie Ci co na wolną niedzielę nie zasłużyli 😉 wydają tym co im się nie chce gotować pokarmy różnej maści – zwykle fastfoodowe. Kilka osób przy kasie biletowej do kina i … koniec. Niedziela bez ludzi, galeria bez ludzi, świat bez ludzi. Czy to możliwe?

Ciekawością powodowana postanowiłam wyściubić nochal poza galerię i sprawdzić czy w centrum miasta także ludzi nie będzie? Ohoho, już za zakrętem otwarty sklep z kumkającym, zielonym stworzeniem w nazwie. W środku ogonek „zapominaczy” lub spragnionych kontaktów społecznych mieszkańców mego miasta. Kawałek dalej kolejka. Stoją. Wieje, Stoją. Zimno. Stoją. Za czym kolejka ta stoi? Za pączkami!!! 11:43, za 17 minut pani (lub pan) otworzy okienko i nabyć będzie można świeżuśkie, pachnące pączunie. Kolejny sklep – kolejka. Pewnie chlebka zabrakło, choć po dźwiękach wydobywających się z toreb, raczej … płynnego powszedniego zbrakło. Stęsknieni ludzie pozycji stojącej kolejkowej- pewnie niewierzący 😀

Nie jestem zwolennikiem zakazów. Zakaz handlu w niedzielę odbieram jako próbę mówienia mi co mogę, a czego nie. Jako traktowanie ludzi jak idiotów, którzy sami nie wiedzą co powinni robić. Tak wiem, naiwność we mnie inne cechy bije na głowę. Ale … po tym spacerze galeriowym 😉 Nieee. Zakazów nadal popierać nie będę, i raczej moja buntownicza dusza nie da się przekonać, ale jak tak dalej pójdzie to oazą spokoju będzie dla mnie powierzchnia zamknięta kratami ogrodzona, z ochroną i strażnikami … hmmm areszt?

Dobrej niedzieli, bez względu na wasze pomysłu odnośnie jej spędzenia. Najważniejsze żeby były wasze! 🙂