Ludzie nienawidzą wegan

Od kilku tygodni zastanawiałam się czy napisać coś na ten temat, ale dwa ostatnie dni przekonały mnie, że powinnam … chyba … dać głos – wypowiedzieć się w tej sprawie.Właściwie ten wpis miał być o czymś zupełnie innym o mojej wege – drodze. Miało to być lekkie, łatwe, chwilami zabawne opowiedzenie jak doszłam do miejsca, w którym jestem teraz. Co się stało, że ten wpis będzie inny?

Jestem weganką. Od kilku lat ( w lutym minie 5), przedtem przez kilkanaście byłam wegetarianką, zatem od prawie dwóch dekad  zmieniam swoje nawyki żywieniowe i życiowe. Weganizm jest sposobem patrzenia na świat. Związany ściśle z pewnymi zachowaniami konsumenckimi, żywieniowymi, ale też ze spojrzeniem na całe życie i postępowanie w nim.  Czy to jak jem, co kupuje definiuje mnie jako człowieka? NIE. Ludzie są dobrzy albo źli, głupi albo mądrzy. Podobnie jak narodowość, płeć, wyznanie, kolor skóry i milion innych rzeczy, bycie wege lub nie, ma tu najmniejsze znaczenie.

Dlaczego o tym piszę? Z powodu dwóch sytuacji.

Sytuacja nr 1.

Dostałam wczoraj zdjęcie jako pewną anegdotę … zdjęcie będące ilustracją do informacji na jednym z portali pod tytułem „Weganie wzbudzają w społeczeństwie ogromną niechęć. Większą – tylko narkomani.” Szokujące 😉 można by rzec. Nie, nie ma w tym nic specjalnie szokującego czy strasznego. W notce napisane było, że na podstawie badań stwierdzono, iż weganie są grupą nielubianą i denerwującą ludzi, przytoczono „mięsny paradoks” i inne tego typu rzeczy. Jakoś mnie to nie zbulwersowało specjalnie. Ale dało mi do myślenia … Czy aby na pewno sposób zachowania niektórych wegan ( po których często definiuje się całą grupę) nie wyzwalają  w innych owego „znielubienia”.

Sytuacja nr 2

„Sześcian Prawdy”. Jest to inicjatywa wegan, którzy w formie cichej (słowo klucz!) demonstracji starają się dać przechodniom do myślenia. Ubrani na czarno w maskach Guya Fawkesa stoją trzymając laptopy, kartki z informacjami.  Piszą o sobie: „Poprzez wykorzystanie nagrań prezentujących standardowe praktyki rolnicze ujawniamy opinii publicznej PRAWDĘ ukrywaną przez branże odpowiedzialne za wykorzystywanie zwierząt. Łącząc to z opartym na wartościach podejściem sprzedażowym oraz wskazując źródła informacji dajemy przechodniom wszystko, czego potrzebują, żeby zostać weganami i zacząć aktywnie działać dla zwierząt.”

Nie mam nic przeciwko. Każdy działa jak chce, z pewnym „ale”, i pod pewnymi warunkami.

Osoba, którą znam przechodziła dziś w trakcie tej demonstracji i zatrzymała się na chwilę. Wie co to weganizm, przecież zna mnie! 😉  Opowiedziała mi jak zaczepił ją pan i … nóż mi się w kieszeni otworzył. Pan próbował przekonać tę osobę, że powinna zmienić dietę na wegańską, nie przyjmował żadnych argumentów, był natarczywy. Osoba zdająca mi relację mówiła, że czuła się osaczona i sytuacja była dziwniejsza niż przy spotkaniu Świadków Jehowy. 😉 To chyba to … podejście sprzedażowe. Słabo!!! Żeby przejść na weganizm trzeba … chcieć. I choćby nie wiem co się dostało, od najlepiej wyedukowanej i poinformowanej grupy, to bez chęci ani rusz.

Mam swoje poglądy, swój sposób na życie i nie wciskam go innym. Nie wyrywam ludziom burgerów w maku, nie wyzywam od morderców ludzi jedzących schabowe, nie oblewam farbą chodzących w skórach … bo … to ich wybór. Może nie przyjmują pewnych rzeczy do wiadomości, a może mają to w dupie, może im się nie chce, nie obchodzi ich to, a może nie są gotowi na zmiany. Tak jak mi nikt nie mówi, że mam zjeść rosołek i mielonego, i mięsko zjeść, a ziemniaczki zostawić, tak nikt nikomu nie powinien narzucać swojego stylu życia. Jeśli moje działania lub ich stanie z laptopami da do myślenia lub podejścia i zapytania się, jeśli spowoduje ciekawość do szukania samemu to super, ale narzucanie czegoś innym, zamykanie ich w klatce naszych przekonań, najczęściej wywoła skutek odwrotny do zamierzonego. Dajmy ludziom żyć, wybierać i ponosić konsekwencje.

Byli już na tym świecie tacy, co uważali, że wiedzą, co dla innych jest dobre. Byli tacy, co innym chcieli świat po swojemu układać. Nachalnością, narzucaniem i typowymi wege tekstami 😉  nic się dobrego nie osiągnie poza zyskaniem miana eko świra, wege terrorysty  i bycia omijanym z daleka. Czy nie lepiej częstować wege jedzeniem, by ludzie zrozumieli, że weganizm może być smaczny, i to nie tylko „trawa i kamienie”? Czy nie lepiej brać udział w lokalnych inicjatywach na rzecz ludzi i zwierząt? Przykład działa … dobry przykład działa, smaczny, sympatyczny i przyjemny … Rozmawiać, uświadamiać, informować tak – dobierając odpowiednie narzędzi komunikacji. Nagabywać, straszyć, męczyć – nie, nawet mając najlepsze intencje.

Nie dajmy się podzielić. Nie dajmy się skłócać. Nie dzielmy, nie skłócajmy. Zawsze, pod warstwą za i przeciw, cech, zdolności, wyborów i decyzji kryje się … człowiek. Tym jesteśmy. Ludźmi. Takimi samymi. Zdefiniowani jako ludzie przede wszystkim. Całą resztę wybierajmy sami. Nie zaglądajmy ludziom do talerza, do łóżka, do życia.